مصاحبه با محمد حسین ادیب

اقتصاد ایران را چگونه می بینید ؟ 

ادیب : روزانه سه میلیون بشکه انرژی ( گاز  ، میعانات ، ...) به محصول تبدیل میشود و به قیمت بازار جهانی یا صادر میشود و یا در داخل به قیمت بازار های جهانی به فروش می رسد ، با این نرخ ارز ثروت عظیمی است ، این فرایند بوسیله ١٠٠ شرکت انجام میشود ٨٠ درصد ارزش افزوده اقتصاد نصیب ١٠٠ شرکت می شود و بقیه مردم هم در ٢٠ درصد ارزش افزوده سهیم اند ، جامعه دارد از نظر توزیع ثروت به‌شدت دو قطبی میشود ١٠٠ شرکت به شدت پولدار و بقیه مردم که برای ٢٠ درصد ارزش افزوده ؛ در سر و کله هم می زنند 

بیشتر توضیح می دهید ؟ 

مصرف گاز در صنعت روزانه معادل ارزش حرارتی یک میلیون و ۶۵٠ هزار بشکه نفت خام است که تقریبا به قیمت رایگان در اختیار صنایع قرار می گیرد ، ۶۵٠ هزار بشکه فرآورده نفتی هم به قیمت بازار جهانی صادر میشود البته اینها در بخش تولید است و فرآیند بسیار مثبتی هم هست؛  اگر تولید نکنیم پس چه بکنیم ؟ تولید پتروشیمی در سال جاری هشت درصد افزایش داشته است که افتخار آفرین است 

پارادوکسی در کلام شما هست ؟ 

ادیب : بله تولید گاز محور دارد جایگزین صادرات نفت میشود اما بخش گاز پایه که ٨٠ درصد ثروت کشور را ایجاد می کند نه به صورت جدی مالیات می دهد و نه به صورت جدی نظارت میشود مجلس تقریبا هیچ نظارت موثری بر اینها ندارد ، نهاد های نظارتی دیگر هم که بر دولت نطارت می کنند نظارت کارا بر این قسمت ندارند میشود گفت بخش نظارتی کشور آمادگی دارد بر دولت نطارت کند و حالا که اقتصاد گاز محور شده فاقد زیر ساخت برای نظارت بر بخشی است که ٨٠ درصد ثروت کشور را تولید می کنند چیدمان بخش نظارتی باید متناسب با شرایط جدید تغییر می کرد اما تغییری نکرده است بخش نظارتی غافلگیر شده است مجلس هم غافلگیر شده اینها باید مالیات بیشتری بدهند